Εκλογές και έλληνες μετανάστες

Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν οι βουλευτικές εκλογές του 2019. Δεν θα σταθώ στις εκλογές αυτές καθεαυτές ή στο αποτέλεσμά τους για την ώρα. Θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι είδα αρκετό κόσμο που ζει στο εξωτερικό να σχολιάζει μέσω social την κατάσταση στη πόλη που ζω (αθήνα) ή την νοοτροπία των ανθρώπων που κατοικούν εδώ (ελλάδα) και γενικότερα υπήρχε μια αίσθηση ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ή πάλι γυρνάμε στα ίδια και παρόμοια τέτοια. Τα οποία όντως μπορεί να είναι σωστά ή να έχουν βάση, και όντως φαίνεται δύσκολο αν όχι αδύνατο το έργο να αλλάξουν εδώ πράγματα. Και κάθε μέρα τόσα χρόνια το βιώνουμε όσοι πήραμε την απόφαση να μην φύγουμε ή όσοι δεν μπορούσαν να πάρουν αυτή την απόφαση γιατί δεν το είχαν σαν επιλογή.

Προσπαθώ να καταλάβω το τι σημαίνει να είσαι οικονομικός μετανάστης σε άλλη χώρα. Δεν μου έχει τύχει, το μόνο κοντινότερο είναι οικονομικός μετανάστης σε άλλη πόλη της ίδιας χώρας και σίγουρα δεν είναι το ίδιο γιατί διαφέρει στην κλίμακα. Καταλαβαίνω το ενδιαφέρον γιατί νοιώθουν οικεία ή δέσιμο ή έχουν χιλιάδες αναμνήσεις με μια περιοχή, και σίγουρα θα υπάρχουν φίλοι γνωστοί και οικογένειες που θα είναι εδώ.

Κάθε φορά όμως που συναντώ έναν τέτοιο άνθρωπο σε τέτοια συζήτηση ή διαβάζω ανάλογα σχόλια μου έρχονται σχεδόν αυτόματα δύο σκέψεις. Η πρώτη έχει να κάνει με την παρατήρηση ότι εγώ δεν ενδιαφέρομαι ας πούμε για την πολιτική κατάσταση στο Βέλγιο. Δεν ξυπνώ σκεπτόμενος τι κάνουν εκεί. Σίγουρα αν συνέβαινε κατι δυσάρεστο ή περίεργο θα με απασχολούσε αλλά όσο με θυμάμαι μια φορά έχω ασχοληθεί με το γίνεται σε αυτή την περιοχή. Αν όντως με ενδιέφερε και ήθελα να άλλαξω κάποια πράγματα στο Βέλγιο τότε μάλλον θα επέλεγα να το κάνω πηγαίνοντας και ζώντας εκεί και δρώντας με τους ντόπιους. Εν ολίγοις μου ακούγονται φθηνά λόγια μιας και δεν συνοδεύονται με πράξεις.

Η δεύτερη σκέψη αφορά στο γεγονός ότι οι οικονομικοί μετανάστες γίνονται ακούσια μέρος του προβλήματος και επιδεινώνουν την κατάσταση στην περιοχή που αφήνουν. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι εξ’ αυτών είναι είτε οι πιο ικανοί της γενιάς τους ή οι πιο θαρραλέοι ή τέλος πάντων έχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία τους βοηθούν να επιβιώσουν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον (ικανότητα λήψης ρίσκων, προσαρμοστικότητα, εφευρετικότητα) και τα οποία προφανώς κάνουν αισθητή την απουσία τους με την έξοδο. Οπότε ο εναπομείναν πληθυσμός καλείται να αντεπεξέλθει έχοντας όχι μόνο δυσμενείς συνθήκες αλλά και λιγότερο ικανό υλικό σε σχέση με τις δυνατότητες του.