Αδυναμίες

[ ποιήματα  ]

Άλλαξε η αδυναμία του, στο δυνατότερο που έχει

οι φυλακές του ελεύθερες, υψίστης ασφαλείας

και οι σιωπές του γράφτηκαν, στα αποφθέγματά του.

Άλλαξε και αυτός, ο δυνατός ο ελεύθερος,

ο γελαστός.

Άλλαξε και αυτός, ο θλιμένος, ο άπραγος,

ο ισχνός.

Τόσο πια που ντρέπεται στον εαυτό του να μιλάει,

τόσο πια που ντρέπεται στον εαυτό του να μιλάει,

τόσο πια που ντρέπεται στον εαυτό του να μιλάει!

Και έτσι ξαφνικά αρχίζει να χιονίζει

και έτσι ξαφνικά αρχίζει ο χιονιάς.

Κανείς δεν πάει στην δουλειά

και αυτός χαίρεται κρυφά.

Και έτσι τυχαία πετυχαίνει έναν άγνωστο

και έτσι μοιραία συναντάει έναν ξένο.

Γίναν φίλοι σε μια νύχτα

και αυτός χαίρεται στ’ αλήθεια.

Και έτσι ερωτικά πλαγιάζει με ερωμένη του

και έτσι ερωτικά λιώνει στο κορμί της.

Και ήταν σαν και τότε

που άλλαξε το παιδί.

Μα το χιόνι έλιωσε, ο φίλος βαρετός

και η ερωμένη έγινε θρησκευτικός δεσμός.

Αναρωτιέται τι φταίει

βασανίζεται λύση να βρει.

Γονατίζει και κλαίει.

Τότε ήταν που η αδυναμία του έγινε δύναμη

φόβου αδρεναλίνη ροή εγρήγορσης

και η απάθεια με μιας έγινε ενέργεια.

Τότε ήταν που επιχείρησε πρώτη

και τελευταία του

έξοδο.

Τότε ήταν που…

φορτώνει βάρκα ξεκινά και αποφασίζει απλά

ναυαγός να βρεθεί στο βράχο του ‘θέλω’

ναυαγός να βρεθεί στο βράχο του ‘θέλω’

στην νήσο του πρέπει δεν ξαναγυρνά

στην νήσο του πρέπει όχι ξανά!