Τα φετινά Χριστούγεννα είμαι στο πρώτο σπίτι που έφτιαξα ύστερα από τρία χρόνια εργασιών, λογιών λογιών αναποδιών, εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω κάτω και άλλων τόσων τηλεφωνημάτων με όλα τα μαστόρια και τους τεχνίτες της περιοχής. Αυτό είναι εκτός από το πρώτο σπίτι που φτιάξαμε, με την σύζυγο και την κορούλα, και το μοναδικό σπίτι που ανήκει στην φαμίλια. Και είναι σαν να ολοκληρώθηκε ένας κύκλος που εκτείνεται σε 3 γενιές. Στην μια άκρη του, έχει η φαμίλια και πρωτίστως η κορούλα διαθέσιμο ένα καταφύγιο, και από την άλλη άκρη έρχεται εις πέρας ένα όνειρο και μια επιθυμία του πατέρα μου, ο οποίος είχε διακαή πόθο να φτιάξει το πατρικό του και σίγουρα θα ήταν πολύ ευτυχισμένος αν έβλεπε το αποτέλεσμα.
Πριν τις εργασίες είχα πολλά χρόνια να έρθω εδώ. Το σπίτι ήταν εγκαταλελειμένο για πολλά χρόνια και εδώ που τα λέμε, και πριν που δεν ήταν, δεν είχα κάποια ιδιαίτερη επιθυμία να έρθω. Όσο θυμάμαι, έπαιζε πάντα γκρίνια πριν οποιαδήποτε υπόννοια ότι θα έρθουμε και η μάνα μου δεν περνούσε καλά εδώ, δεν ταίριαζε καθόλου με τους γονείς του πατέρα μου και αυτό είναι ό,τι πιο κομψό μπορώ να πω. Το ταξίδι από τον Μπράλο μας κούραζε επίσης όλους τότε. Τις περισσότερες φορές ήταν και αυθημερόν με την επιστροφή να είναι ταξίδι προς την Ιθάκη και Γολγοθάς ταυτόχρονα. Τέλος, και εγώ ήμουν τελείως εκτός φάσης σε σχέση με τον τρόπο ζωής των εδώ ανθρώπων. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα, δεν συνέβη όμως ποτέ κάτι τέτοιο.
Με μια δόση υπερβολής, μπορώ να πω ότι η αρχή της σκέψης για τις εργασίες ήταν μάλλον οι Dire Straits, παιγμένοι από δίσκο σε ένα απομονωμένο σπίτι κοντά στο κάστρο της Ναυπάκτου, έχοντας μια εξαιρετική θέα στην μπροστινή πλευρά και μια αίσθηση αρμονίας με τον γύρω χρόνο και χώρο. Την εμπειρία αυτή την είχαμε ζήσει μαζί με την Ι και μας είχε τόσο πολύ γοητεύσει που συζητούσαμε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε και εμείς να έχουμε κάτι ανάλογο: επιλεκτική απομόνωση, δικό μας καταφύγιο, ηρεμία. Οι υπόλοιπες σκέψεις έγιναν περίπου όπως περιγράφονται εδώ.
Σήμερα, είναι η τέταρτη μέρα στο σπίτι μας. Υπάρχουν πολλά πράγματα να γίνουν ακόμη αλλά έχει αρχίσει και μοιάζει με σπίτι. Νιώθω όμορφα και νιώθω ταυτόχρονα και τυχερός που έζησα αυτό το project με την φαμίλια, που θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί, να περνάμε όμορφα τον χρόνο μας και να έχουμε την επιθυμία να δημιουργούμε από κοινού.
